پیامکی به دوستان برای تبریک فرستادم با این محتوا که:

 " به انتظار ننشينيم!    به انتظار بايستيم..."

یعنی به انتظار نشستن کار درستی نیست و باید حرکتی کرد و کاری انجام داد...

جواب های جالبی برام فرستاده شد که اونها هم همون مضمون رو داشتند:

    "فرق نشستن و ايستادن تنها در حالت است، اما در هر دو مفهوم سكون نهفته است. در انتظار فرج نه بايد نشست و نه بايد ايستاد، بايد به پا خاست."

و دیگری:

"به انتظار نايستيم!     به انتظار بيانديشيم..."

و قشنگ تر:

"او خواهد آمد...    ما به خودمان بیاییم!"

حالا می خوام این رو به خودم گوشزد کنم که:

"همه این ها حرفه و مضمون همه شون قشنگ و واحد، برای انتظار باید به خودمون بیایم و عمل کنیم...."

امیدوارم که بتونم در حد توان خودم برای فرج صاحب زمان کاری کرده باشم.اين چهره انتظار مثبت و راستين را به روشني ترسيم ميكند و با انتظاري كه عامل سكوت و سازش و تخدير و بي تفاوتي است فرق دارد. اينگونه انتظار از افضل عبادات است و در حديث است كه :

((كسي كه منتظر امر ما باشد، گويا در راه خدا جهاد كرده و به خون خويش آغشته است.))

تولد امام زمان عج مبارک باد